จง... อ่อนแอพอที่จะรับรู้ว่าลำพังเรานั้นทำอะไรไม่ได้ทุกอย่าง
จง... ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
จง...โง่พอที่จะ เชื่อในปาฏิหาริย์
จง...เต็มใจจะแบ่ง ปันความสุขของตัวเอง
จง...เต็มใจที่จะ แบ่งรับความทุกข์ของผู้อื่น
จง...เป็นคนแรกที่ แสดงความยินดีต่อความสำเร็จของคู่แข่ง
จง...เป็นคนสุดท้าย ที่จะวิจารณ์ความผิดพลาดของเพื่อน
จง...มองไปยังจุด หมายป! ลายทางให้แน่ใจ ว่าไม่ได้กำลังเดินผิดทาง
จง...มองเพียงแค่ ก้าวถัดไปเพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม
จง... รักคนที่รักคุณ
และจง... รักคนที่ไม่รักคุณแล้วสักวันหนึ่ง ...เค้าอาจจะเปลี่ยนใจ
ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา…
จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว
ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ
ไม้ท่อนหนึ่ง ซึ่งถือไว้ ในมือท่าน
ไม้ท่อนนั้น จะสั้น-ยาว เรารู้เห็น
หากมองสิ่ง ที่ด้อยค่า กว่าที่เป็น
ก็จะเห็น ว่าไม้เรา ยาวกว่าใคร
- – - – - – -
แต่หากเปรียบ เทียบเท่า ไม้ยาวกว่า
จะเห็นว่า ไม้เรานั้น สั้นเหลือหลาย
ทุกข์หรือสุข ด้วยตัณหา นำพาใจ
อยู่กับสิ่ง ที่เป็นไป ใช่ใฝ่เป็น
ไม้ท่อนนั้น จะสั้น-ยาว เรารู้เห็น
หากมองสิ่ง ที่ด้อยค่า กว่าที่เป็น
ก็จะเห็น ว่าไม้เรา ยาวกว่าใคร
- – - – - – -
แต่หากเปรียบ เทียบเท่า ไม้ยาวกว่า
จะเห็นว่า ไม้เรานั้น สั้นเหลือหลาย
ทุกข์หรือสุข ด้วยตัณหา นำพาใจ
อยู่กับสิ่ง ที่เป็นไป ใช่ใฝ่เป็น
จะรู้ว่าโลกนี้กว้างใหญ่
ก็ต่อเมื่อเราได้…ออกเดินทาง
จะรู้ว่าคุณค่าของอะไร ในสักอย่าง
ก็ต่อเมื่อเราได้…เสียมันไป
จะรู้ความหมาย ของฟ้าหลังฝน
ก็ต่อเมื่อเราผ่านพ้น…มันมาได้
จะรู้ว่ายังมีเรื่องราว อีกมากมาย
ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ…ยอมรับมัน
จะรู้ว่าในหนังสือ มีอะไร
ก็ต่อเมื่อเราได้…ลองเปิดอ่าน
จะรู้เวลา ของดอกไม้บาน
ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าตาม…อยู่อย่างนั้น
จะรู้ว่าเรื่องหัวเราะ มันมีค่า
ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา…ในสักวัน
จะรู้ถึงความในใจ ของกันและกัน
ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
จะรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าคิดถึง
ก็ต่อเมื่อในความคำนึง…มีใครสักคน
จะรู้ความหมายในคำรัก สักหน
ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน…ให้หวั่นไหว
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้ คงไม่เงียบเหงา
ก็ต่อเมื่อเรื่องเล่า…ได้มีโอกาสบอกไป
จะรู้ว่าทุกคำพูด หมดความหมาย
ก็ต่อเมื่อคนๆนั้น…ไม่อยู่ให้บอก
